Met mijn bucket list in de hand, had ik in december een weekje IJsland geboekt en nu ben ik er! Vanmorgen vroeg om 7 uur met de trein uit Groningen vertrokken voor de vlucht van 11.35 van Schiphol naar Keflavik. Ik had een paar weken geleden iets over m’n voorbereidingen geschreven en als update daarop: ik heb inderdaad een slaapzak gekocht, en ik heb de eerste nacht in Laugarvatn bij Thingvellir geboekt. Gisteravond voor vertrek heb ik nog twee nachten in Reykjavik voor 5 en 6 februari geboekt en een kaartje voor de Blue Lagoon op de 7e, lekker badderen op de laatste dag! De dagen ertussen laat ik maar een beetje van het land afhangen.

Na drie uurtjes vliegen, net zo ver als Moskou of Kreta, landen we op IJsland. Een land 2,5 keer zo groot als Nederland maar het heeft 50 keer minder mensen, 17 miljoen tegenover 330000, één groot dorp. IJsland heeft sinds een paar jaar behoorlijk aan populariteit gewonnen. In 2010 kwamen er bijna een half miljoen toeristen en in 2014 was dat al toegenomen tot één miljoen. En dat is te merken, het vliegtuig naar Reykjavik zit bomvol, en de Aziaten zijn wederom goed vertegenwoordigd. Gekke Aziaten, sommige zijn gewoon op gympies! Die gaan echt sterven van de kou in IJsland. Maar goed dat de Chinese overheid wat regels heeft uitgeschreven voor Chinezen hoe ze zich het beste kunnen gedragen in het buitenland. Als ze dat nou in China ook nog even zouden toepassen… dat zou mooi zijn.

Als we gaan dalen kan ik IJsland vanuit het vliegtuigraam zien en het is écht IJsland (uiteraard). Een compleet wit land met de weg als een zwarte streep erdoorheen. Dat had ik niet verwacht, dat er zoveel sneeuw zou liggen! Ik stap uit en een koude wind slaat me om de oren, de piloot zei al er een windje stond. Op het vliegveld ga ik de auto halen en de man achter de balie overtuigt me behoorlijk snel van het nut van een iets grotere auto inclusief spikes aan de wielen. Vooruit, doe die er maar bij dan voor 50 euro extra, kan ik in elk geval veilig de weg op.

De zon schijnt en de lucht is prachtig, met de sneeuw maakt het het helemaal compleet. Ik wil zo snel mogelijk het land in. Met m’n laatste beetje geduld download ik op het vliegveld nog even wat offline maps voor in de auto, en dat komt perfect van pas. Ondertussen is het alweer bijna drie uur en de zon gaat even na vijven onder, dus zoek ik snel m’n auto en ga op pad. De zon begint al lager aan de hemel te staan, het zijn korte dagen zo dicht bij de poolcirkel. Ik heb een hostel geboekt in Laugarvatn en ik wil via Thingvellir rijden, ongeveer anderhalf uur zonder stops, er is nog genoeg tijd. Zodra ik begin te rijden, vind ik het al fantastisch, elke keer als ik knipper is er weer een nieuwe besneeuwde berg in zicht, een nieuw lavaveld, of een nieuwe heuvel waarachter nog meer mooie besneeuwde landschappen liggen. Ik wil elke 100 meter wel stoppen om een foto te maken, zeker zodra ik bij Thingvellir kom. Alle wegen lijken hier tussendoor-weggetjes, dus ik stop vaak even langs de weg, dat mag vast. De zon zakt langzaam bij de bergen en als ik in Thingvellir park ben, is het één van de prachtigste zonsondergangen die ik ooit heb gezien. Ik zit zo ontzettend te genieten in m’n auto, het land is zo rauw en onherbergzaam, net zo’n gevoel als Mongolië, echt fantastisch.

Als ik het park uit ben, rij ik direct het kleine dorpje Laugarvatn binnen en ik zie het Héradsskólinn hostel gelijk. Het is een omgebouwde oude school en ingericht met oude school spullen: schoolplaten aan de muur, schoolstoelen bij de tafels, een zitruimte als bibliotheek, boekenkasten met categorie stickers, echt super. De eigenaar is een grappige, gastvrije kerel en trots op z’n hostel. Ik heb de dorm, volgens de eigenaar de grootste kamer van het hostel, helemaal voor mezelf, wat een luxe (behalve dat er nog 5 stapelbedden staan). Als ik aankom, ontmoet ik ook twee jongens uit Israël, zij zijn sinds zaterdag in IJsland en vooral voor het noorderlicht. We kletsen heel wat tijdens het eten en ze vertellen me dat ze er ook vanavond weer op uit willen om het noorderlicht te zien en ze vragen of ik meega even buiten Laugarvatn richting Thingvellir om van het omgevingslicht vandaan te komen. Zodra we er zijn, is het direct duidelijk dat er veel te veel bewolking is om het noorderlicht te zien en na 10 minuten zijn we alweer terug. Zij willen het later nog eens proberen, maar ik ga douchen en naar bed, ik ben gaar na een dag reizen.