Gisteren was ik bij m’n nicht om mijn haar te laten knippen (ze is kapster 😉 ). Ze vertelde me dat ze in februari naar Indonesië gaat, een vriendin bezoeken en om zelf nog te reizen. Zo kwamen we op alleen op reis gaan. Ik merkte dat ze het wel spannend vond om naar Indonesië te gaan. ‘Ja’ zei ze tegen me, ‘ik ben ook niet echt het type om alleen te reizen’. En mijn eerste reactie was: ‘Iedereen is een type om alleen te reizen!’

Ik dacht onmiddellijk aan mezelf vijf jaar geleden.. Dat had toen nooit gezegd! 28 en nog nooit ver of lang van huis geweest, maar al sinds het begin van m’n twintiger jaren een plan aan het maken voor de TransMongolië express. Ik was zelfs bíjna gegaan in 2010, maar net niet. Altijd waren er zoveel andere dingen te doen, studeren, werken.. en uiteraard wist ik zeker dat ik er ook helemaal niet het type voor was.

Het waren allemaal excuses omdat ik eigenlijk te schijterig was. Ik had gewoon nog nooit zoveel lef verzameld om echt te gaan. En nu zag ik het ook bij haar, maar ze had in elk geval al besloten te gaan! (stap 1 🙂 ). Ik dacht, ik moet misschien gewoon even een post schrijven over alleen op reis gaan. Want solo travel is ook wel een beetje een dingetje bij veel mensen.

Toen ik vorig jaar een week vrij nam en ik iedereen superenthousiast vertelde dat ik naar IJsland ging, was de eerste reactie elke keer: ‘Met wie ga je dan?’. Ik, er helemaal niet over nagedacht dat dat persé met iemand moest, zei elke keer: ‘Ehm.. met mezelf?’ De ander: ‘Jeetje! Ga je in je eentje naar IJsland? Zou ik echt niet durven/willen/kunnen’. IJsland was één van mijn mooiste reizen ooit. Hieraan voorafgaand was ik natuurlijk al een aantal keren door de doe-eens-gek-leven-op-de-kop-ervaring geweest van alleen op reis gaan.

Dus voor iedereen die, net als ik al jaren had gedaan, twijfelt om alleen op reis te gaan.. Ik zal wat dingetjes / ervaringen (noem het tips als je wilt) op een rij zetten, zodat je misschien eindelijk de laatste stap durft te nemen voor je eerste soloreis!

 

1. Het eerste ding dat je moet doen is: besluiten om het te doen!

Zodra het besluit er is, zit het idee in je hoofd. Je denkt er eens over, raakt aan het idee gewend, denkt er nog een keer over na en bedenkt dat het inderdaad een goed idee is. Want zeg nou zelf: je wilt toch een keer dat gevoel hebben van alleen iets doen? Je wilt jezelf in ieder geval één keer in je leven uitdagen. Voor mij was het besluit er al jaren, eigenlijk al na de middelbare school. Het duurde voor mij heel lang voordat ik aan het idee gewend was, maar ik wist gewoon dat ik het ooit in m’n leven eens zou doen.

Toen ik op m’n 28e voor mijn studie zeven maanden naar Cambridge vertrok, voelde dat als de eerste overwinning. Dit was uiteindelijk ook de stap naar mijn eerste echte soloreis. Ik ontmoette in Cambridge zoveel mensen die een grote stap hadden gezet om naar het buitenland te gaan om te studeren. Ik hoorde daar ook zoveel verhalen over reizen. Pas daar werd mijn besluit echt omgezet in vastberadenheid: als iedereen het deed, kon ik het vast ook wel.

 

2. Bedenk waar je naar toe wilt.

Vaak is dit iets wat je eigenlijk ook al weet. Je hebt altijd al eens Yellowstone Park willen zien, of de Chinese muur in Beijing, of een safari in Afrika. Of je kan een vriend of vriendin opzoeken die al in een ver oord is en er daarna nog een weekje of twee achteraan plakken. Wat je droombestemming ook is, lees erover en maak plannen (en ook niet onbelangrijk, ga wat geld sparen). En bedenk dat je eerste soloreis ook niet direct een jaar naar Nieuw-Zeeland hoeft te zijn. Je kan ook gewoon een weekje naar IJsland gaan, zoals ik in 2016 heb gedaan. Je kan het zo gek maken als je zelf wilt. Voor mij was allang duidelijk wat ik op mijn eerste soloreis ging doen: de TransMongolië express, ik droomde er al jaren van. Met de trein door Rusland, de open vlaktes van Mongolië, eindigend in Beijing.

 

 

3. Boek een ticket.

(Eigenlijk zou deze stap direct na nummer 1 moeten komen ;)) Dit klinkt zo logisch, een echte ‘duh..’, maar dit is de grootste stap, geloof me. Met zenuwen racend door je lichaam ga je naar de website van de luchtvaartmaatschappij en klik je op de vlucht die je wilt. Je denkt: ‘Is het echt een goed idee? Ik kan nu nog terug, ik doe het morgen wel’. NEE! Ik heb nog steeds buikpijn de hele tijd voordat ik bij de stap aankom waarbij ik op ‘bevestigen’ moet klikken. En dan is het gedaan! Je gaat echt! Opluchting, spanning, o nee!!!, o ja!!!. Nou dat 🙂 Zodra je het ticket hebt, is er geen weg terug (natuurlijk kan je annuleren, maar dat doe je toch niet).

 

4. Voorbereidingen (ook wel: voorpret)

Bereid je goed voor, ook weer niet te veel want dan neem je veel te veel mee, maar weet wel zo ongeveer wat je te wachten staat. Koop een Lonely Planet (of ander reisboekje), dit is iets waar ik altijd zo blij van word. Een beetje bladeren en lezen over je bestemming. Wat ik fijn vind is om mijn eerste nacht (of een aantal nachten) te boeken zodat ik weet waar ik naar toe moet als ik aangekomen ben. Zodra je er eenmaal bent is het vaak geen probleem.

Installeer van tevoren wat handige apps, zoals Skype, Hostelworld, download offline kaarten in Maps of Maps.me, en dan kom je al een heel eind. Koop de dingetjes die je nodig hebt, je hebt heus geen hele farmacie aan pillen nodig, maar neem wel wat essentiële dingen mee. Vraag je visum aan als dat nodig is, ga een aantal vaccinaties halen, lees verhalen van anderen online. Maar vooral: droom over je reis..

 

5. Het begin van je reis.

Het is zover! Je neemt de trein naar Schiphol, of je laat je brengen. Je geeft je tas aan een gelippenstifte dame die je verzekert dat het op de goede locatie aankomt (ja, ook na je overstap). Dan scan je je paspoort, en je bent op weg! Op je bestemming aangekomen moet je overal naar zoeken: je tas, de trein, de bus, je hostel.. En de eerste keer (of eigenlijk altijd) dat je dit doet voel je je ongemakkelijk en een beetje verloren. Iedereen lijkt je aan te kijken alsof je dom bent, maar gewoon blijven lachen 🙂 In Rusland, mijn allereerste solo bestemming, hadden alle mensen zo’n norse blik die je van Russen verwacht.. gewoon blijven lachen, je bent op reis!

 

6. Je eerste echte soloreis!

Met de bus, de trein, van plaats naar plaats, natuur, cultuur, verschillende mensen. Je bent vrij om doen wat je wilt! Je reis is, en wordt, fantastisch. Maar reken er ook op dat je heimwee gaat hebben, dat je je soms alleen voelt, en soms denkt: waarom wilde ik dit ook alweer? Toch ga je je ook onoverwinnelijk voelen als je uitkijkt over de stad die je altijd al wilde zien, of als je alleen in een restaurant het heerlijkste eten besteld. Je gaat zeker geen spijt krijgen. En als je je even alleen voelt: er is altijd Skype (lang leve de moderne techniek). En bovendien ontmoet je overal mensen, die vaak ook alleen reizen.

Voor overnachtingen hou ik daarom zelf van hostels. Het is niet voor iedereen, dat weet ik. Sommigen vinden het vies (wat het bijna nooit is) of te lawaaierig (wat het ook bijna nooit is), maar voor mij voelt het als een home away from home. Er zijn altijd wel mensen met je wie je even een praatje kunt maken, of die dezelfde dingen willen doen. En je kunt je ook even terugtrekken als je daar behoefte aan hebt. Op de helft van mijn reis door China ontmoette ik Georg en Greg, in een hostel, en samen met die twee gekke mannen heb ongeveer ik de andere helft van mijn reis doorgebracht. We hebben samen gefietst, bergen beklommen, en gegeten. Toen onze wegen zich tegen het einde scheiden, had ik het wel even moeilijk met weer ‘alleen’ zijn.

Dan een ding wat voor veel mensen logisch lijkt: doe tijdens het reizen niet iets waar je je niet prettig bij voelt. Ik voel me niet prettig om ’s avonds laat/’s nachts alleen over straat te gaan. Thuis in Groningen is dat prima, maar in grote vreemde steden, voelt dat anders. Dus ik ga ’s avonds gewoon niet alleen de deur uit. Ga ik ook niet raar over doen, ik voel me er niet prettig bij dus dat doe ik gewoon niet. Ook als mensen dat gek vinden of zeggen: ‘er gebeurt toch niks?’ Tot nu toe heb ik in de hostels toch altijd mensen ontmoet met wie ik ’s avonds even een biertje ben gaan drinken, dan hoef je sowieso niet alleen.

Nog een tip, voor als je het even kwijt was: geniet ervan! Neem de tijd om ergens te gaan zitten, de omgeving in je op te nemen, lekker te eten, mensjes te kijken.

 

 

7. Alweer naar huis.

Wat, nu al? Ik was er toch net? Ja, de laatste dagen kijk je uit om weer naar huis te gaan, maar deze dagen zijn ook weer veel te snel aangebroken. In het vliegtuig terug speel je je hele reis in gedachten nog eens af, nagenietend. Ook bedenk je stiekem al waar je volgende reis naar toe zal gaan. Echt waar! Toch is het ook altijd weer fijn om heerlijk in je eigen bed te liggen en je familie weer te zien (zelfs als je maar een weekje weggeweest bent 🙂 ).

 

 

Solo travel, alleen op reis, in je eentje op pad: iedereen is er een type voor, echt! 🙂 Als introvert type, hou ik van reizen in m’n eentje omdat het me vrijheid geeft. Ik kan gaan en staan waar ik wil, ik kan mijn eigen route en tempo bepalen. Ik kan met mensen praten als ik wil, maar het ook laten als ik wil. De extroverten onder ons houden van reizen, omdat er altijd andere mensen te ontmoeten zijn en verhalen te vertellen. Iedereen reist, omdat het je een nieuwe kijk op de wereld geeft. Omdat je zoveel mooie mensen ontmoet, omdat het je een gevoel van onafhankelijkheid geeft. Omdat er altijd meer dingen te ontdekken zijn, en omdat je niet je leven lang thuis wilt zitten. Probeer het eens, want ik denk dat als zelfs schijterds zoals ik dat kunnen, dan moet iedereen het wel kunnen.

 

 

7 Comments
  1. Marie de Jonge 12th september 2019 at 16:30 - Reply

    Het kan een hele stap zijn om alleen op reis te gaan, maar ik kan het iedereen aanraden. Je leert er veel van en kan daarnaast een reis uitzoeken die precies bij jou past. Wanneer je over deze drempel heen bent gestapt, zal je veel meer durven!

    • Els 3rd februari 2020 at 22:39 - Reply

      Ja zo is het precies! 🙂

  2. Jus 4th juni 2019 at 22:30 - Reply

    Leuke blog!

    Precies datgene waar ik nu weer tegenaan hik; dat lees ik nu ^_^. Heerlijk herkenbaar.
    Heb een paar keer een korte stedentrip gedaan alleen, maar ik blijf me steeds afvragen hoe het is voor een langere tijd in een wat minder ‘bekende’ omgeving.
    Ik heb mijn zinnen gezet op Georgië in september/oktober, op zich een geschikte groepsreis gezien. Fijn om niet veel na te hoeven denken over verblijf en vervoer, altijd een gids in de buurt. Maar het idee om voortdurend lange periodes in een bus te zitten, mee te hobbelen met het enigszins vastgestelde schema, dat weerhoudt mij dan weer.
    Het lijkt er erop dat ik voor zowel solo als groepsreizen niet volledig geschikt ben haha.

    Tof dat je de Trans Mongolië route hebt gedaan! Staat ook op m’n reiswenslijst.

    • Els 5th juni 2019 at 08:21 - Reply

      Hoi Jus!

      Wat leuk dat meer mensen dit herkennen 🙂 En wat toevallig! Ik had ook op de planning om naar Georgië te gaan dit jaar rond september-oktober, maar heb besloten om eerder te gaan omdat ik bezig ben met m’n proefschrift. Ik ga nu in Augustus naar Kirgizië. Volgens mij is Georgië ook prima alleen te bereizen, qua infrastructuur en openbaar vervoer, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me er nog niet echt in verdiept heb. Georgië is op dit moment sowieso redelijk booming qua toerisme volgens mij, dus voor Georgië had ik in elk geval niet bedacht om een tour te boeken 🙂

      Ik ga in Kirgizië wel met een groepstour. Ik heb het in Mongolië ook eens gedaan, en ik denk dat het in dat soort landen ook wel nodig is, anders kom je echt nergens 🙂 In Mongolië waren we maar z’n vijven dus dat was wel prima. Bovendien moet je gewoon de vrijheid nemen om af en toe even weg te lopen bij de groep, even je eigen ruimte te zoeken. Ik hou ervan om zelf wat vrijheid te hebben en af en toe alleen te zijn, dus ik ben ook niet zo heel geschikt voor groepsreizen. Hoewel het soms ook wel leuk is om wat mensen om je heen te hebben met wie je de reis deelt en dat je ze wat beter leert kennen. En ik hoop dat ik (net als in Mongolië), op zo’n tour naar een wat afgelegen land, mensen ontmoet die gelijkgestemd zijn: niet bang om back-to-basic te gaan en te genieten van wat meer wilde natuur.

      Kortom, er zitten altijd voor- en nadelen aan reizen alleen of met een groep. Ik dacht ook altijd dat ik niet geschikt was om alleen te reizen, maar ik vind het heerlijk. En als je in hostels overnacht, kom je altijd mensen tegen die ook leuke dingen willen doen, dus je hoeft nooit alleen te zijn. Ik zou zeggen ga ervoor! Of boek gewoon die tour en kijk hoe je dat vindt. Ik ben heel benieuwd wat je uiteindelijk gaat doen, laat nog eens een berichtje achter na je reis! 🙂

      • Jus 27th juli 2019 at 15:43 - Reply

        Hoi Els,

        Inmiddels bijna twee maanden verder. Dank voor de uitgebreide enthousiaste reactie.
        Georgië staat op het moment op ´pauze´, maar wie weet voor komend jaar. Ik vind ook zo veel bestemmingen interessant :).
        Een fijne tijd gewenst in Kirgizië!

  3. Michael 5th april 2019 at 10:17 - Reply

    Hoi,

    Wat een leuk stukje om te lezen. Ik ga later dit jaar voor het eerst sinds jaren weer een keer op vakantie. En voor het eerst helemaal alleen. Ik vind het heel spannend. Mijn idee was om ergens heen te gaan waar ik zeker weet dat ik de taal spreek. Dus dan blijven er niet veel over.

    Het wordt Cambridge in Engeland. Ik ben dol op de Engelse cultuur en geschiedenis is al helemaal mijn ding. Het is wel een beetje eng om het alleen te doen. Inderdaad zoals je ook schreef met eenzaamheid. Maar skype is inderdaad daar.

    Het was echt een leuk stukje en geeft weer een beetje meer vertrouwen dat het goed komt alleen. Wie weet ga ik hierna overal naar toe 🙂

    Groetjes,

    Michael

    • Els 13th mei 2019 at 22:34 - Reply

      Hoi Micheal 🙂

      Superleuk dat je in je eentje op vakantie gaat! En spannend inderdaad, ik weet nog dat gevoel dat ik voor het eerst alleen op het vliegtuig stapte.. Maar Cambridge is zo leuk, je zal je geen moment vervelen. Wat ik er altijd zo leuk vond, is dat er zoveel leuke koffietentjes zijn en veel toeristen, dus kan je lekker mensjes kijken. Lekker in het zonnetje zitten op het muurtje bij King’s College met een ijsje en gewoon lekker genieten. Er is ook zoveel te zien, de colleges, de markt, de Engelse pubs. Wellicht ontmoet je wat mensen en kan je samen een dag gaan punten op de Cam, of een fietstocht langs de Cam naar Grantchester is ook heel leuk. Waarschijnlijk zal je genoeg mensen tegenkomen en zal het met de eenzaamheid wel meevallen! Ik denk inderdaad dat je, voordat je weet, zo weer een nieuwe reis gepland hebt 🙂

      Heel veel plezier, ik ben benieuwd hoe het zal gaan!

      Groetjes, Els

Leave A Comment